Tagarchief: Vrouwen

Zoek een werkomgeving waar je je echt thuis voelt

marianne_vermijs-6-kopieren-1
Lees het gehele artikel

“In mijn werk probeer ik met mijn team goede mensen te vinden en deze op de juiste plek te krijgen. Een goede match betekent blije medewerkers, tevreden opdrachtgevers en een financieel gezond bedrijf.” Aan het woord is Marianne Vermijs, divisiedirecteur Water & Energie bij Ingenieursadviesbureau Sweco.

Vermijs bekleedt deze positie sinds twee en een half jaar. “Ik werk graag in gemengde teams. Het is echter een uitdaging om aan vrouwelijke collega’s te komen. Des te meer reden om een voorbeeld voor hen te zijn en hen te inspireren om deze kant op te komen.” Als speerpunt noemt Vermijs de tevredenheid onder de medewerkers: “Mensen die werken vanuit de passie voor hun vak, hun talent optimaal kunnen inzetten, hiervoor gewaardeerd worden en aan mooie projecten kunnen bijdragen zorgen voor een positieve spiraal.”

Met de juiste mindset kom je verder

Eind jaren ’80 studeerde Vermijs af aan de TU Eindhoven, als bouwkundig ingenieur. “De combinatie van techniek en creativiteit heb ik altijd belangrijk gevonden, vandaar mijn keuze voor Bouwkunde in Eindhoven. Na mijn studie ben ik meteen gestart met werken en heb altijd in technische omgevingen gewerkt. Vanaf mijn 30e in de uitvoering van projecten gecombineerd met leidinggevende functies. Op mijn 40e heb ik de bewuste keuze gemaakt om me verder te ontwikkelen in managementfuncties”, aldus Vermijs. Gevraagd naar het verschil tussen eind jaren ’80 en heden, als we kijken naar vrouwen in technische functies, luidt het antwoord: “Toen ik in Eindhoven begon waren we met 10 vrouwen, waarvan er uiteindelijk 3 de eindstreep haalden. Vrouwen in de techniek waren destijds schaarser dan nu, je ziet dus wel een positieve ontwikkeling. Maar het kan nog veel beter.”

Volgens Vermijs draait alles om de juiste mindset. “Op de middelbare school was ik het enige meisje met een volledig Bèta-pakket. Voor mij is het zo gewoon geworden om me met techniek bezig te houden. Mijn geluk is dat ik vrijwel altijd in omgevingen terechtkwam waar men mij waardeerde om wie ik was en wat ik te bieden had. Ik focus me sterk op de weg naar resultaat, met een positieve blik op de wereld en heb me nooit belemmerd gevoeld”, vervolgt Vermijs. “Je moet een omgeving zoeken waarin je je thuis voelt. Dat is de keuze die je zelf hebt. Als een omgeving niet welkom voelt, dan moet je er niet instappen, of de mogelijkheid hebben om iets te veranderen aan die omgeving.”

Ambities hebben betekent keuzes durven maken

“Vaak is het zo dat vrouwen het carrière pad laten voor wat het is, op het moment dat zij een gezin stichten. De traditionele rolverdeling speelt dan op. Toch kun je wel genieten van een gezin, moeder zijn, iemands echtgenote en ondertussen werken aan een serieuze carrière. Daarvoor moet je wel ’harde’ keuzes maken en bereid zijn om harder te werken. Ook een stuk back-up van het thuisfront is onontbeerlijk. Is dat makkelijk? Nee, zeker niet. Is het mogelijk? Absoluut!” Vermijs schetst hoe haar thuissituatie eruitziet: “Een gezin met 2 kinderen en een man met een eigen carrière die altijd support geeft. Belangrijk daarbij zijn mijn vriendinnen die in vergelijkbare situaties zitten, je bent elkaars klankbord, vraagbaak en brede schouder. Als vrouw zit je in de jaren tussen 30 en 40 in de piek van je leven, alles komt dan tegelijk op je af. Het is dan bijna een topsport om zaken en privé te combineren. Hoe overbrug je dat? Heel belangrijk is dat je werk je energie geeft, in plaats van kost. Zit je verkeerd, dan krijg je een energy-drain.”

Dat gezegd zijnde is de cirkel rond en is meteen duidelijk wat Vermijs motiveert om in haar werk de juiste mensen op de juiste plek te krijgen. “Zie het als een coachende rol die ik heb. Zit men eenmaal op de goede plek, dan laat ik de medewerker ‘los’. Dan mag hij of zij zelf invulling geven aan de functie, uiteraard binnen de kaders van de organisatie. Natuurlijk sta ik voor hen klaar als ze me nodig hebben. Vanuit een inhoudelijke functie iemand laten doorgroeien in een managementfunctie betekent dat je moet leren om los te laten. Dat kan alleen in een goede werkomgeving waar vertrouwen heerst en wederzijds respect.”  

Over ondernemen, moederschap en bruggen slaan tussen mensen

marsha1-kopieren
Lees het gehele artikel

Trouwe lezers van dit magazine weten inmiddels dat het thema Topvrouwen in het teken staat van het zichtbaar maken van vrouwen binnen de grond-, weg- en waterbouw. Onze redactie wordt daarbij geassisteerd door Nina van Arum. Zij is mede-eigenaar van Provades en tevens oprichter van netwerkorganisatie Topvrouwen Bouw & Infra, een groeiend netwerk met inmiddels meer dan 750 actieve vrouwelijke leden.

Toen we Nina aan de lijn hadden voor deze editie, werden we aangenaam verrast: ditmaal stelde zij een vrouw voor die niet alleen stevig wortelt binnen onze sector, maar ook nog eens zelfstandig ondernemer is. “De eindbaas” dus, om maar eens populaire taal te gebruiken. We hebben het over Marsha Goosens, Operationeel Omgevingsmanager Infra.

“Dat is stoer, mama!”

Als vrouw werken in een echte mannenwereld, dat moet iets met je doen, toch? Marsha antwoordt met een anekdote: “Een tijd geleden reed ik met mijn kinderen in de auto door de tunnel onder aquaduct de Vliet. “Kijk, mama heeft vroeger aan de bouw van deze tunnel meegewerkt!”, riep ik enthousiast. “Grote ogen keken me aan vanaf de achterbank. Mijn zoon was danig onder de indruk en riep ‘Dat is stoer, mama!’ En zo voelde dat ook echt. Ik ben trots op mijn werk, trots op de projecten waar ik deel van mag uitmaken.”

Marsha is naar aanleiding van een afstudeeropdracht over Directe Overslag Binnenvaart en Spoor (DOBIS) begonnen als ZZP’er in Den Haag. “Ik studeerde af op de aanleg van de 2e Maasvlakte, specifiek op de containerterminal daar. Inmiddels werk ik al 20 jaar binnen de infrasector, waarvan 8 jaar als zelfstandige ondernemer aan het werk, de laatste 4,5 jaar onder andere in opdracht van Havenbedrijf Rotterdam. Zo ben ik betrokken bij de aanleg van de Container Exchange Route, waarmee voor mij de cirkel weer rond is. Elke dag ben ik weer op de Maasvlakte te vinden. Dat gebied is de economische motor van Nederland”, schetst Marsha.

Running in the family

Marsha komt van origine uit Iran. Haar vader had daar een aannemersbedrijf, een onderneming met een ongelooflijke aantrekkingskracht. “Als kind zat ik daar aan de tekentafel hele ontwerpen te maken met een Rotring pen. De liefde voor de bouw is me met de paplepel ingegoten. Nadat ik Nederlands heb geleerd toen we hier waren gesetteld, ben ik HTS Bouwkunde gaan doen. Op een dag zag ik in Rotterdam de Erasmusbrug open en dicht gaan en ik werd op slag verliefd. Toen wist ik waar mijn toekomst lag: binnen de Civiele Techniek. Van Bouwkunde ben ik toen overgestapt op Civiele Techniek en daarin afgestudeerd in Rotterdam, in 2000.”

Omgevingsmanagement verschijnt aan de horizon

In 1999 stapte Marsha vanuit haar afstudeeropdracht in als projectcoördinator bij BAM. “Mijn eerste opdracht was het project Aquaduct de Vliet in Leidschendam, onderdeel van de rijksweg Ringweg Scheveningen. Later maakte ik een uitstapje naar de woning- en utiliteitsbouw in Rotterdam, maar dat heeft niet langer dan 9 maanden geduurd, dat was het gewoon niet”, somt Marsha op. “Ik kwam terecht bij de gemeente Oud Beijerland, in de functie van Projectleider/Beheerder afdeling Openbaar Gebied. Daar heb ik 5 jaar gezeten en was toen wel toe aan een nieuwe stap. Het bedrijfsleven lonkte en ik stapte in 2010 over naar een detacheringsbureau, aangetrokken door een vacature voor een Omgevingsmanager. Als interimkracht heb ik die rol 1 jaar op me genomen.”

De bindende factor tussen de harde en de zachte kant

Eind 2011 was het zelfstandig ondernemerschap een feit. “De reden? Het moederschap diende zich aan. Ik moest dringend de balans zien te vinden tussen thuis aanwezig zijn en werken. Zelf gaan ondernemen gaf me weliswaar de vrijheid om mijn eigen uren in te delen, maar in feite heb je daardoor twee jobs te runnen. Als Omgevingsmanager fungeer ik als verbindende factor tussen de ontwerptafel en de omgeving in de breedste zin van het woord. Dat kan zowel voor een belanghebbend bedrijf of bewoners zijn (de zachte kant) als voor bestaande kabels en leidingen, wet- en regelgeving of flora & fauna (de harde kant). Mijn doel? Het creëren van draagvlak en de juiste condities om het project te realiseren.”

Zonder humor en luchtigheid loopt niets lekker

“De ambitie om een lijn- of managementfunctie ergens te vervullen heb ik nooit gehad”, vervolgt Marsha. “In teamverband functioneer ik gewoon het beste, dan kan ik mijn bijdrage aan het werk en het team leveren. Als vrouw bekijk ik zaken makkelijker vanuit een ander perspectief. De leukste projecten zijn die waar binnen het team humor en luchtigheid voorkomt. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd! Bij alles wat ik doe, daag ik mezelf uit. Ik wil gewoon het beste uit mezelf halen.”

Twintig jaar geleden bestond 95% van de arbeidskrachten binnen de infra nog uit mannen. “Parttime werken was erg moeilijk toen. Iedereen zat een beetje klem in de typische rolverdeling van toen. Gelukkig is er nu veel meer ruimte voor parttime werken, een goede ontwikkeling. Ongeacht welke rolverdeling er ook mocht heersen, ik heb altijd gestreefd naar alles: een carrière opbouwen waar ik zelf gelukkig van werd en dat combineren met een rijk gezinsleven met kinderen. Dat is keihard werken, maar het is me gelukt, dankzij mijn stap om ZZP’er te worden.”

Geen obstakels

Het werken als vrouw in een mannenwereld heeft Marsha nooit gehinderd. Wel geeft ze toe dat ze meer tijd nodig heeft gehad om te komen op het punt waar zij nu zit. “Eigenlijk heeft werken in een mannenwereld me meer confronterende situaties in de privésfeer bezorgd dan op het werk. Zie je me zitten op een feestje, aan mijn vriendinnen uitleggend hoe mijn dag is geweest? Dan ben ik ineens ‘one of the guys uit die mannenwereld’, in een typische vrouwenwereld”, zegt Marsha lachend. “Dat probleem kent iedereen echter wel in onze sector. Onze branche heeft een enorme maatschappelijke waarde, die maar weinig begrip krijgt van de leek. Ergens is dat jammer.”

Jezelf kwetsbaar durven opstellen stimuleert verandering

“If you change the way you look at things, things you look at change” is de lijfspreuk van Marsha. “Vrouwen kunnen dat op een natuurlijke wijze. Ik heb nooit een drempel gevoeld om me kwetsbaar op te stellen. Mijn oproep aan vrouwen, maar misschien nog meer aan mannen, is dan ook om jezelf open op te stellen. Durf kwetsbaar te zijn en ga de verbinding aan. Daarmee bouw je bruggen. Niet alleen in het landschap, maar vooral tussen mensen.”