‘Hybride werkwijze’ houdt het sociale aspect van samenwerken levend

Ten tijde van dit schrijven bereidt Nederland zich voor op een tweede Coronagolf. De maatregelen die in het begin van de Coronacrisis van kracht waren en die later versoepeld werden, lijken weer aangescherpt te worden. ‘Social Distancing’ en thuiswerken komen weer volop in beeld, werkend Nederland kent ‘de drill’ inmiddels. We praten met Andrea Vollebregt, directrice van de Vereniging van Waterbouwers, over de nog immer voortdurende invloed van Corona op de sector.

“Het mooie aan waterbouwwerk is dat je tijdens de uitvoering veel buiten werkt”, opent Andrea het gesprek. “We hebben tot nu toe redelijk goed kunnen doorwerken, met de nodige aanpassingen.” Zij doelt daarmee op individueel rijden naar het werk en niet met zijn allen in een bouwkeet gaan zitten bijvoorbeeld. “Alleen in de cabine van een hijskraan heb je volledige privé quarantaine.”

Andrea heeft respect voor de grote groep bemanningsleden op schepen, waarvan een groot deel door Corona vast heeft gezeten in het buitenland. “Sommigen zitten daar nog”, schetst zij. “Door de Coronacrisis kun je niet zomaar even een crew aflossen. Sommige bemanningen hebben maanden op het schip gezeten, een hele kleine wereld. Maar het zijn aanpakkers die ook in een crisissituatie samen het beste ervan maken. Daar ben ik trots op. Een schip is eigenlijk een varend quarantainegebied. Men gaat niet aan land, hooguit even aan de kade. Mensen van buiten werd de toegang tot het schip ontzegd om veiligheidsredenen. Dat houdt in dat het uitdelen van bijvoorbeeld certificaten uitgesteld werd. De bevoorrading liep uiteraard wel gewoon door.”

De hele BV Nederland heeft de slag naar digitale communicatie inmiddels gemaakt. Ook in de waterbouw, is de constatering van Andrea. “We hebben snel geleerd dat we op het digitale vlak meer kunnen dan we dachten. Onze leden zitten door het hele land en het positieve aspect van digitaal samenwerken is dat er minder gereisd hoeft te worden. Dat spaart kosten en tijd. Wij zijn er volledig in meegegaan, door het centrale vergaderen digitaal te doen. De algemene ledenvergadering heeft digitaal plaatsgevonden en we zijn ook gestart met het houden van webinars. Echt iets om er na Corona in te houden.”

Het sociale aspect van het lijfelijk aanwezig zijn bij een vergadering wil Andrea echter niet onderschatten. “Video is leuk, maar je mist een stuk lichaamstaal, gezelligheid en sfeer. Per slot van rekening is ons werk ook het verbinden van mensen. Daar nemen we dus ook geen afscheid van, we gaan er alleen selectiever mee om. Zo bekijken we of het echt nodig is om in het echt samen te komen. Is dat het geval, dan selecteren we zorgvuldig een locatie waar we kunnen vergaderen met inachtneming van de RIVM richtlijnen. We gaan dus voor de combinatie digitaal-fysiek werken, een hybride werkwijze, met de richtlijnen van het RIVM als kompas. Dat geldt niet alleen voor onze vereniging, maar ook voor ontmoetingen met opdrachtgevers. Soms is het lastig, maar we hebben er nog geen onvertogen woord over gehoord. Iedereen neemt zijn verantwoordelijkheid.”

Tot besluit praten we over de orderportefeuille, nu en in de toekomst. Een bron van zorg voor Andrea. “Nu werken we door aan orders die er al lagen, in aangepaste vorm. Maar hoe houden we die orderstroom op gang? De orderportefeuille moet gevuld worden en op stapel staande projecten moeten versneld op de markt komen. We kunnen werken, dus laat ons werken. Mijn angst voor teruglopende orders is niet alleen teruglopende omzet, maar  dat er door de druk ook nog mensen vertrekken uit de sector. Dan krijg je een ‘brain drain’ en zie die kennis maar weer eens terug te krijgen.