“Dichter bij het water en de dijk dan nu kan ik niet komen”

Een uitspraak van Sander van Poorten, Senior Beleidsmedewerker Waterveiligheid bij Waterschap Rijn en IJssel. We staan op de dijk in Millingen aan de Rijn. Uitkijkend over het water en het landschap komen bij Sander de herinneringen boven. In 1995 (hij is nu 47) liep hij vanuit zijn stage bij Fugro -voor zijn studie Civiele Techniek- met een collega in de Bommelerwaard. “Op de radio hoorden we het bericht dat vanwege de onhoudbaar hoge waterstanden de Bommelerwaard geëvacueerd zou worden. We werden gebeld door de zaak dat we er weg moesten gaan. In de auto kwam het andere bericht door: De Ooijpolder moest evacueren. Mijn thuisbasis…”

Met man en macht werd er gewerkt om huisraad veilig te stellen. “We hadden bij familie in het hoger gelegen Groesbeek een tijdelijk onderkomen gevonden. Het werd een kwestie van meubels en waardevolle zaken veiligstellen in een recordtijd. Achteraf gezien hadden de meubels op de eerste verdieping thuis het water niet overleefd.”

Werken in de Waterveiligheid

“Ik weet nog dat we op weg naar Groesbeek langs een militair checkpoint moesten bij de Duitse grens, om ons te laten registreren als evacuées. Bizar om te zien dat er in Duitsland langs dezelfde waterroute geen order tot evacuatie was gegeven. In het donker reden we langs huizen waar mensen lekker televisie zaten te kijken, terwijl de boel elk moment onder kon lopen”, vervolgt Sander. De periode in Groesbeek herinnert hij zich met gemengde gevoelens: “Enerzijds was het gezellig, met drie gezinnen in één huis. Een sterk gevoel van verbondenheid heerste er. Anderzijds liepen we continu op onze tenen, omdat elk volgend nieuwsbericht er een kon zijn waarin gemeld werd dat de overstroming een feit is. Gelukkig zijn we destijds door het oog van de naald gegaan.”

De evacuatie heeft ervoor gezorgd dat Sander niet meer twijfelde over waar zijn toekomst zou moeten liggen. “Ik wilde met mijn opgedane kennis gaan werken in de Waterveiligheid. Toen ik in 1997 de vacature voor Specialist Waterkeringen bij Waterschap Rijn en IJssel voorbij zag komen, aarzelde ik niet. Inmiddels ben ik doorgegroeid tot in mijn huidige functie. In het begin van mijn carrière was ik veel buiten te vinden, nu is dat nog ongeveer 10% van alle werkzaamheden. Maar… ik ken de dijken als mijn broekzak.

Van ‘machteloos’ naar ‘controle’

Het feit dat het water zo bedreigend kan zijn, heeft in 1995 iets gedaan met Sander. De machteloosheid die hij toen voelde is voorgoed in zijn herinneringen opgeslagen. “Door echter bewust te kiezen voor dit werk, heb ik het gevoel dat ik een stuk controle terugpak op datzelfde water. Water kan je vriend zijn, maar ook je vijand. Men zegt weleens dat je je vijanden dichterbij moet houden dan je vrienden. Dichterbij het water en de dijk dan nu kan ik niet komen.”