De Pen | Op een normale, fysieke manier regenval wegwerken wordt onbetaalbaar

Bovenstaande uitspraak komt wellicht rauw op het dak vallen, dat besef ik. Met deze uitspraak wil ik dan ook zeker niet zeggen dat wat er nu gedaan wordt om het hemelwater af te voeren zinloos is. Er moet iets gebeuren en alle inspanningen helpen. De klimaatproblematiek is er echter en we zullen alleen maar meer en heftiger regenbuien krijgen, op een frequentere basis.

De verstedelijking heeft in Nederland de laatste 25 jaar sterk toegenomen. In de grootstedelijke gebieden is er simpelweg te weinig natuurlijk oppervlak dat voldoende infiltratie mogelijk maakt om het water natuurlijk af te kunnen voeren. De rioleringen zijn er niet op berekend en het aanleggen van nieuwe afvoervoorzieningen in steden is geen sinecure.  Doorgaan met nog meer grote infiltratiesystemen, (pomp) putten, dubbele afvoerleidingen et cetera om hiermee het toekomstige probleem op te vangen, vraagt om het openleggen van hele straten en woonwijken. Met de drukke, ondergrondse infrastructuren die men dan tegenkomt, wordt het lastig om ruimte te creëren. Dan hebben we het nog niet eens over de infrastructurele bovengrondse chaos die er zal ontstaan. Moeten we misschien accepteren dat we in de toekomst water op de begane grond hebben staan en geen garantie meer hebben op droge voeten?

Het traditionele denken moet doorbroken worden

In de vaderlandse grond-, weg- en waterbouw wordt gelukkig veel gedaan om de toenemende wateroverlast aan te pakken. Er is weliswaar sprake van innovatie, echter is deze meestal gebaseerd op voortborduren vanuit bekende oplossingen. De vraag die dan rijst, is of het traditionele denken ons gaat redden. Een vraag die ook bij Nering Bögel speelt en waarop we geen eensluidend antwoord hebben. Na veel brainstormen is het idee voor Waterquest ontstaan. Vanuit de filosofie dat we knappe koppen aan het denken moeten zetten, die nog niet “besmet” zijn met tradities. Studenten die vanuit verschillende disciplines het probleem aanvliegen vanuit richtingen die ons tot nu toe niet bekend waren. Door te investeren in Waterquest, investeren we in een veilige toekomst voor iedereen. Dat gaat over generaties en niet meer over een snel berekenbaar “return on investment”. De problematiek is namelijk niet meer in geld uit te drukken. Was het maar zo makkelijk.

De uitkomst is een welhaast utopisch idee

Wanneer je zoals gezegd een probleem voorlegt aan denkers die geen hinder ondervinden van oude patronen, dan kun je een uitkomst verwachten die naar oude denkpatronen utopisch overkomt. Er is maar één weg, blijkt uit de resultaten van Waterquest: we moeten voorkomen dat de regen naar beneden komt op plaatsen waar we haar niet willen hebben. “Hoe dan?”, hoor ik u hardop denken. Dat kan door van het principe uit te gaan dat je alles mag doen om tot dat resultaat te komen. Stel je eens voor dat je met onorthodoxe maatregelen kunt voorkomen dat er straks in Amsterdam 250 liter water per seconde, per hectare naar beneden komt, in een regenbui die niet de normale gemiddelde 6 minuten duurt, maar 30 minuten? (Want dat zijn de harde cijfers) Dat zou een revolutionaire oplossing toch compleet rechtvaardigen?

De oplossing ligt in het beïnvloeden van regenwolken in een lage luchtdrukgebied. Kunnen we die straks verplaatsen, beter gezegd, sturen door de luchtdruk te verhogen? Of kunnen we door middel van het uitzenden van trillingen ervoor zorgen dat de verzadigde wolken leegregenen voordat zij een stad bereiken? Dat gaan we onderzoeken met Waterquest. Ook de juridische aspecten die daarbij komen kijken, want wie belasten we dan met de regenval?

Realistischer hypothetische oplossingen worden ook onderzocht. Bijvoorbeeld het alternatief afvoeren van huishoudelijk afvalwater, zodat de bestaande riolering alleen nog gebruikt wordt voor het transport van hemelwater. Of het inzetten van opvangbekkens die capsules afvullen met regenwater, die daarna met een snelheid van 300 km per uur als “buizenpost” verstuurd worden naar gebieden waar het water geloosd kan worden zonder schadelijke gevolgen.

De moraal van het verhaal: we zullen moeten gaan voorkomen dat de regen op ongewenste plaatsen valt. Voorkomen is het devies, want genezen gaat eigenlijk al niet meer. Omdat deze benadering geen directe inkomsten oplevert, zijn we aangewezen op maatschappelijk engagement binnen de infrasector. Daarvoor is samenwerking nodig. Die begint bij een kop koffie en een goed gesprek met open vizier. U bent van harte uitgenodigd, bij deze..