Asfaltbranche gaat klimaatdoelen halen

Sinds 1 maart heeft het Asfalt Kennis Centrum (AKC) een nieuwe directeur. Ralph Venema verdiende zijn sporen in de bitumenindustrie en weet dus voor welke uitdagingen de asfaltsector staat. “Wij zijn een ontzettend vervuilende branche en verslaafd aan fossiele grondstoffen. Volgens het klimaatakkoord van Parijs moeten we in 2030 al de eerste klimaatdoelen halen. Ik ben ervan overtuigd dat ons dat gaat lukken. Er zijn voldoende biologische alternatieven namelijk.”

Het Asfalt Kennis Centrum (AKC) is een samenwerkingsverband van asfaltproducenten in het mkb. Het wordt gevormd door twaalf bedrijven met eigen asfaltproductie locaties verspreid over heel Nederland. Het doel van de organisatie is kennis toegankelijk maken voor de leden. Grote aannemers hebben eigen researchmogelijkheden die kleinere bedrijven missen. Het Asfalt Kennis Centrum zorgt ervoor dat kennis gedeeld kan worden maar dat ook de kleinere bedrijven meer mogelijkheden hebben tot het uitvoeren van onderzoek. En dat doet het AKC voortvarend. Venema: “De asfaltindustrie is als een mammoettanker. Wil je die een bocht laten nemen die nodig is om aan de klimaatdoelstellingen te voldoen, dan kost dat jaren. Sinds de oprichting van AKC hebben we ons – samen met kennisinstituten als de Universiteit van Wageningen en de Universiteit Utrecht, maar ook met TNO – ingezet om op zoek te gaan naar alternatieven voor fossiele grondstoffen. En die zijn er. In een vorige baan was ik al in 1996 bezig om manieren te vinden voor het verjongen van asfalt. Ons onderzoek sluit naadloos aan bij de ambities uit het klimaatakkoord.”

De alternatieven zijn voorhanden, meent de nieuwe AKC-directeur die het stokje gaat overnemen van Paul Landa die over drie jaar met pensioen gaat. “Als je ze maar wílt zien. En dat wil ik. Want ik vind pionieren en uitproberen misschien wel het leukste aan mijn werk. De maatschappij verwacht van ons dat we veranderen. En die rol past mij goed.”

Bitumen, het meest gebruikte bindmiddel in asfalt, wordt gemaakt van aardolie. “En aardolie is in feite niets anders dan samengeperste plantenresten”, stelt Venema. “Dan moet het toch mogelijk zijn om een bindmiddel te produceren dat eenzelfde soort samenstelling heeft?”

AKC, zijn aandeelhouders en de samenwerkende kennisinstituten experimenteren om die reden al een paar jaar met lignine. Venema: “Dat is de ‘lijm’ in alles wat in de natuur rechtop staat. Het is een natuurlijke organische verbinding, meer specifiek een biopolymeer, die voorkomt in de celwand van verschillende soorten plantaardige cellen, zoals in cellen van hout. Door heel Nederland hebben we al veel proefprojecten gedraaid met asfalt met lignine als bindmiddel.”

Het product, dat door de AKC aandeelhouders onder de naam Lynpave wordt toegepast, wordt geproduceerd met een temperatuur die 30-40 graden Celsius lager is dan bij de productie van regulier asfalt. Venema: “Dat scheelt bij één asfaltmolen al 230 kuub aan gas wat je minder hoeft te verstoken. En daar besparen we maar liefst 500 ton aan CO2-uitstoot. In totaal hebben we al 500.000 ton Lynpave verwerkt op provinciale wegen.”

Venema is er dan ook van overtuigd dat de asfaltbranche de klimaatdoelen gaat halen. “Bij mijn vorige werkgever gebruikten we een nieuw biologisch bindmiddel. We begonnen met 26% toevoeging, schaalden later op naar 45% en ik weet dat men daar nu al op 100% zit. Biologisch asfalt is er dus gewoon. Het ziet er perfect uit en voldoet aan alle eisen.”